stripINFO.be Forum - UGC

De 8 delige reeks is sinds het simultaan verschijnen van delen 5 en 6 de helft voorbij, maar blijkbaar ook over haar hoogtepunt heen, sinds het sterk teleurstellende 4de deel. Of heeft scenarist Alcante nog een paar troeven achter de hand?

John Midas, reeds jaren de meest succesvolle beursgoeroe, staat er om bekend steeds zijn gevoel te volgen en daarmee grote successen te boeken. Niet verwonderlijk dus dat zijn concurrenten niets liever willen dan te weten komen wat zijn plannen voor de toekomst zijn. Die plannen blijken vooral te maken te hebben met de Braziliaanse munt, de Real. Eens dit nieuws uitlekt, beginnen vele makelaars druk Reals op te kopen. De gevolgen zullen echter ingrijpender zijn dan iemand kon voorspellen.

Deel 5 handelt over hebzucht, een element dat bij vele spelers op de beurs zeker aanwezig zal zijn. Het thema van beurskoersen als thema kiezen is dus zeker goed gezien van Alcante. Hij bouwt het verhaal rustig op met voldoende informatie zodat ook mensen zonder kennis over het beurswezen goed kunnen begrijpen wat er eigenlijk gaande is. Het probleem daarvan is echter dat de plot daardoor wat doorzichtig wordt, zeker als de vorige delen uit de reeks al gelezen zijn. Daarin eindigden de verhalen van de belangrijke personages steeds in ongeluk en het is dus al vrij vroeg duidelijk waar de scenarist naartoe wil. Bovendien is de ontknoping vrij ongeloofwaardig. Gelukkig is Alcante vakman genoeg om de strip toch enigszins op niveau te houden zodat hij nergens saai over vervelend wordt, maar hier zat toch alweer veel meer in dan er uitgehaald is.
Dit deel werd getekend door Juszezak, vooral bekend als tekenaar van de thriller Oki. Hij brengt het er zeer aardig van af, zoals van hem verwacht kan worden, al werkt de combinatie van zijn tekenstijl met de moderne computerinkleuring niet helemaal. Het ziet er allemaal wat clean uit, zijn stijl past beter bij een iets warmere inkleuring met de hand.
Al bij al is dit album toch alweer een stuk boeiender dan het voorgaande, maar het is duidelijk dat elk album een zelfde stramien volgt: de personages boeken steeds toenemend succes terwijl de onafwendbare kloof van de mislukking dichterbij komt. Een goed album als je er niet te veel over nadenkt.