Sinds de dood van zijn vrouw leidt Natanaël weer een zwervend bestaan. Hij draagt nog steeds de vervloekte stenen, die hem steeds maar ongeluk lijken te brengen, met zich mee, maar hij slaagt er niet in zich ervan te ontdoen.
Als hij de kans krijgt om als bizon viller te gaan werken, neemt hij de job omdat hij geen enkele reden ziet om het niet te doen. Maar al gauw wordt duidelijk dat hij deze job niet lang zal houden.
Met Het Pad van de Schimmen creëerde Oger, en dat is ook wel passend aangezien deze reeks, in tegenstelling tot Gorn, zowat helemaal van humor verstoken is. De inkleuring, met sobere, maar op de gepaste momenten toch fleurige en warme kleuren is ook zeer geslaagd te noemen. Vooral Oger's manier om lucht in beeld te brengen is zeer knap.
Een sterk 3de deel in deze boeiende reeks die ook niet western liefhebbers moet kunnen bekoren.
Geplaatst op 19/04/2005
Citeren
