Met een meesterwerk als Reis naar Italië is het niet meer dan correct dat Cosey in dit feestelijke Vrije Vlucht-jaar ook zijn ding mag doen. Jammer dat de Zwitser net nu met een vrij vluchtig album op de proppen komt. Want eerlijk gezegd kan Een huis van Frank L. Wright en andere liefdesverhalen me maar bij momenten bekoren.
Het eerste verhaal, De kleine roze tulp, over liefde tussen twee oudere mensen, doet me onmiddellijk denken aan De Huid van de Hagedis van Baudoin dat onlangs bij Oog & Blik verscheen. En die gedachte maakt meteen duidelijk dat Baudoin in een hogere afdeling speelt dan Cosey, die komt aandraven met een vrijblijvend en voorspelbaar liefdesverhaaltje dat nog eens zwakjes wordt overgedaan in Een huis van Frank L. Wright. Gelukkig zijn de laatste twee verhalen van een opmerkelijk hoger niveau. Only love can break a heart valt op door een erg sterk einde, terwijl in Het eiland vooral die 'schatkamer' tot de verbeelding spreekt (maar bij nader inzien ook niet meer dan dat).
Het is dus een ontgoochelend album geworden. De tekeningen en vooral de inkleuring zijn van een duidelijk minder niveau dan in pakweg Reis naar Italië. Een huis van Frank L. Wright moet het vooral van de melancholische sfeer hebben. En dat is onvoldoende om de lezer 64 bladzijden lang te boeien.
Geplaatst op 13/01/2005
Citeren
