Tony Corso verdient zijn brood in het zonnige Saint-Tropez. Een goede keuze. Het stikt er van schatrijke mensen en die doen wel vaker een beroep op een privé-detective. En niet alleen om opdringerige paparazzi af te houden. Helena Ruiz, een jonge vrouw die getrouwd is met een welstellende graaf op leeftijd, roept de hulp in van Tony Corso. Hij moet ene Ricci Caponi opsporen die spoorloos verdwenen is. Meer informatie krijgt Tony niet, maar hij komt er al snel achter dat het, zoals altijd het geval in de wereld van de jetset, met geld te maken heeft. Maar, oh verrassing, hij is niet de enige die op zoek is naar Caponi...
Tony Corso is een vlotte actiethriller die geen moeite doet om origineel te zijn. Dit is geen verwijt, in dit genre is vernieuwing niet altijd synoniem voor kwaliteit. Met een degelijk scenario, zoals in het eerste deel van deze nieuwe Dargaud-reeks, zijn we al meer dan tevreden. Het verhaal verveelt nooit, is niet nodeloos ingewikkeld en bevat geen slaapverwekkende dialogen. De kwaliteit ligt met andere woorden hoger dan het gemiddelde Derde Stroming-album. Dit heeft natuurlijk ook veel te maken met de mooie, sfeervolle tekeningen van Olivier Berlion, die net als bij het prachtige Stadsvertellingen opnieuw zowel scenario als tekenwerk voor zijn rekening neemt. De inkleuring, die ik niet helemaal geslaagd vind, is veel fleuriger dan in Stadsvertellingen. Het verhaal speelt zich immers niet af in een grauwe voorstad, maar in het zonnige Saint-Tropez.
Kortom, Tony Corso is een beter getekend en geschreven alternatief voor reeksen als Largo Winch of Wayne Shelton.
Geplaatst op 06/01/2005
Citeren
