"Putatief!
'Die vermeend wordt een rechtmatig bestaan te hebben; vermaard om te zijn wat hij niet is!'
Wel, wel... Dat wil het dus zeggen! Ik begrijp het niet!
Dus als hij zegt dat hij de putatieve prins is... zegt hij me dat hij niet is wie hij zegt dat hij is. Dus als hij geen prins is... en nog minder putatief...
O, DE OPLICHTER!"
Met deze vreemde hersenkronkel begint het 3de deel van Het Narrenschip. Aan het woord is uiteraard Ambrosius, de opperpurificator, die alweer de bal compleet mis slaat. Hoe dit vreemde persoontje, dat als maar zieliger begint over te komen naar mate het verhaal vordert, aan de macht is kunnen komen, begint eigenlijk als maar vreemder te worden.
Wat een beetje jammer is, is dat we na 3 albums nog steeds niet weten wie de vreemde persoon is die Ambrosius geholpen heeft. Af en toe duikt hij eens op, maar wie hij is of waarom hij de dingen doet die hij doet, zijn alsnog een compleet raadsel, net als wat de vreemde wezens in de buizen van de stad aan het uitspoken waren.
Gelukkig krijgen we ter compensatie van dit kleine euvel alweer een vlot lezend verhaal met enkele hilarische grappen en knappe vondsten, zoals de scene met de zaklamp of de gruwelijke Smurken.
Verder zijn er natuurlijk de bijzonder geslaagde tekeningen en dito inkleuring, die dit album alweer tot een heerlijke tijdsbesteding maken.
Dit 3de album verscheen in 1997. Het 4de album verscheen in het Frans in 2001 en er is helaas nog geen vertaling geweest (in januari 2005). Of deze er ooit komt zal de toekomst uitwijzen.
Geplaatst op 05/01/2005
Citeren
