stripINFO.be Forum - UGC

Op gevoelens staat geen leeftijd, gelukkig maar.

Een vervroegd op pensioen gedumpte verhuizer ontmoet toevallig een fotomodel dat met liefde een kaaswinkel uitbaat, sinds de zwaartekracht der jaren haar minder gewild maakte om in lingerie te poseren. Beiden hebben zo rond hun zestigste al een heel leven achter de rug, beiden komen tot de conclusie dat er nog een (deel van een) leven rest.

Van het eerste moment wordt er geflirt en vermits we niet meteen over groene blaadjes praten hebben ze dat ook van elkaar door. Geen #Me2-gedoe, de ene gewaagde voorzet wordt door de ander nog gewaagder in doel gekopt.

Want ook al beseffen beiden dat ze in de herfst van hun leven zijn, toch genieten ze van de nieuwe bloesem die aan hun lang verdord gewaande takken tevoorschijn komt. Op hun rijpe leeftijd worden ze niet meer gehinderd door een te groot eigengericht verlangen, maar is er begrip voor wat de ander raakt en kan er open over alles worden gepraat. Waarna het begrip ook in daad bewezen wordt.

Aimée de Jonghe voorstellen hoeft al lang niet meer, ook al is ze met haar 30 lentes nog een prille jongeling. Na het lezen van haar verfilmde graphic novel De terugkeer van de wespendief waren we al danig onder de indruk van de diepgang van dat werk. Maar ook van andere markten is Aimée thuis: de bijzonder humoristische strookjesstrip Snippers of het avontuurlijke science fiction album Reborn getuigen tonen haar veelzijdigheid.

In deze nieuwe, prachtige graphic novel krijgen we een optimistisch verhaal. De zeer expressieve gelaatsuitdrukkingen laten het geluk van de personages van de pagina's spatten. Door de plaatjes niet te omkaderen, ook al zijn ze begrensd, wordt ook een gepaste zachtheid gecreëerd.

Aimée trekt haar lezers in het verhaal. De tekeningen zijn vrij groot en ogen perfect evenwichtig. Details dienen bij de Jongh niet om haar onmiskenbare tekentalent te etaleren, maar staan ten dienste van het verhaal, om een bepaalde sfeer op te roepen. Verrassend maar ook verfrissend vast te stellen dat een dertigjarige meid zich zo perfect kan vinden in de gevoelens en leefwerled van mensen die dubbel zo oud zijn als zij.

Waar de Jongh tot nu haar scenario's voor haar reeds gevarieerde oeuvre zelf schreef heeft ze voor dit album samengewerkt met Zidrou. Die sluit qua leeftijd natuurlijk bijna naadloos aan bij de hoofdpersonages. Zidrou voorstellen aan striplezers is al helemaal overbodig. Alleen al de laatste maand mochten we weer een aantal toppers van zijn hand verwelkomen. Ook Zidrou lijkt verschillende soorten verhalen aan te kunnen, waarbij de remakes van oude reeksen als De Sliert, Rik Ringers of Snoesje mij evenwel minder kunnen bekoren.

Maar telkens Zidrou een alleenstaand album, of 2 zoals De adoptie, schrijft kan je er prat op gaan dat het zowel vlot leest als ook diepgaand is. Dat is hier niet anders.

Bloesems in de herfst is het soort album dat je als iets oudere striplezer graag nog een tweede keer ter hand neemt, en een derde, zelfs een vierde. Jongere lezers mogen gerust zijn: ook zij zullen dit geenszins versmaden. En ook al staan ze daar nu nog niet bij stil: bloesems kunnen altijd weer een boom tot bloei brengen wanneer niemand dat verwacht en het resultaat mag er zijn.

De titel in het Frans van dit album is L'obsolence programmée de nos sentiments". Maar op onze gevoelens staat geen leeftijd, gelukkig maar.