stripINFO.be Forum - UGC

genre: erotiek in een pseudowijsgerige verpakking

Bernar Yslaire wilde gewoon een erotische strip maken, compleet met orale seks in de bekende varianten. Dat komt natuurlijk erg platvloers over, en omdat te vermijden heeft hij pure seks in een verhaal gegoten met een boodschap. Ik wantrouw boodschappers of het nu schrijvers, televisiehelden, predikers of gewoon bekendheden zijn. Mijn wantrouwen wordt nog groter als die boodschappen van spirituele aard zijn, want in 99 van de 100 gevallen gaat het slechts om een spirituele saus. We leven helaas in een tijd dat spiritualiteit trendy is; het verkoopt goed.

‘Make love, no war’. Het is deze leus die de kern van de verpakking bepaalt. De roep om vrede kan geen weldenkend mens negeren (maar het wordt wel gedaan). Die roep maakt de verpakking sympathiek, maar daarom nog niet waarachtig.

In een nawoord geeft de auteur tekst en uitleg. Helaas, ik geloof niet in zijn oprechtheid.
Karl Gustaf Jung schijnt over collega Sigmund Freud het volgende gezegd te hebben: Die man tracht de menselijke geest te verklaren vanuit de geslachtsklieren. De bonobo-ideologen (Yslaire behoort er kennelijk toe) doen ongeveer hetzelfde. Ergens in het midden van deel 2 zijn de bonobo’s, bij wijze van voorbeeld, probleemoplossend en spiritueel bezig.
In die epiloog stelt hij: ‘alle televisie-uitzendingen liegen door weglating’. Yslaire doet precies hetzelfde. De enorme simplificatie, waarbij seks als een panacee geldt voor heel veel wat de mensheid verkeerd doet, houdt de weglating in van zeer veel realiteiten waarmee die mensheid geconfronteerd wordt. Deze strip etaleert een gedachtegang die ik, eufemistisch, als zeer warrig aanduid.

Ik schrijf deze recensie met een zekere tegenzin, maar nu ik toch zover gegaan ben wil ook wel een klein beetje van het achterste van mijn tong laten zien.
Een betere wereld is alleen mogelijk met een betere mens, en die betere mens zal meer baas moeten zijn over zichzelf. Anders gezegd, die betere mens zal wat minder op een bonobo moeten lijken. Ik heb niet zoveel hoop op de komst van die betere mens.

Toch kan ik deze strip aan iedere liefhebber aanbevelen. De strip is controversieel, dwingt tot stellingname en dus tot nadenken. In mijn recensie over het eerste deel gebruikte ik de woorden ‘geforceerd kunstzinnig’ en ‘pseudo-artistiek’, en dat had vooral betrekking op het vervelende gegoochel met karakters en lettertypen. Artisticiteit kan Yslaire zeker niet ontzegd worden. De wijze waarop hij tv-beelden en foto’s verbindt met tekeningen is ronduit geweldig. Ook al heeft het verhaal niet veel om het lijf, er wordt op originele manier gespeeld met reïncarnaties: van het bijbelse Babylon, via het verdwenen rijk Kazarië* naar het heden. De koppeling van een Jood aan een Palestijnse terroriste mag gedurfd worden genoemd. Het is een heel aparte strip en alleen al daarom de aanschaf waard.



* De Chazaren leefden tussen de Zwarte Zee en de Kaspische Zee en telden in hun midden veel Joden en Joodse bekeerlingen. Het rijk bestond vanaf de tweede helft van de zesde eeuw tot en met de eerste helft van de tiende eeuw.

Terwijl je inderdaad helemaal gelijkt hebt, heb ik toch wel van het album genoten. Het leest vlot, kan op een manier best wel boeien, en ik zie zijn tekeningen zeer graag!

De man is een tekenaar pur sang; inderdaad om van te genieten. Deze strip is zeker boeiend, ook dat moet ik je nageven. Vlot lezen, met al die verschillende karakters? Dat laatste moet ik toch tegenspreken.