Het is feest aan boord van de Mekaton. Een aanleiding is er niet, de passagiers van het reusachtige schip vieren nu eenmaal altijd feest. Iedereen lijkt gelukkig, behalve Bruno, een jongetje dat door zijn moeder naar het zoveelste gemaskerde bal meegesleurd wordt. "Dit schip wordt bevolkt door idioten... Ze drinken, eten, verkleden zich... en waar is 't goed voor?", vraagt hij zich af. Plots wordt het feest verstoord door de speciale troepen van admiraal Snavelbek. Zij achtervolgen een kleine neushoorn, Fileon genaamd. Bruno, blij dat er eindelijk eens iets gebeurt, verstopt Fileon in zijn kamer. Deze laatste vertelt waarom Snavelbek hem wil inrekenen. Fileon wil het schip verlaten en de wereld zien! Bruno's moeder verklaart de neushoorn voor gek. Want iedereen weet toch dat er buiten het schip niets anders is dan water. Fileon heeft echter het bewijs gevonden dat mensen vroeger op het vasteland woonden. Al snel worden naast Fileon ook Bruno, diens moeder en de kapitein, die niets te zeggen heeft op zijn eigen schip, door de troepen van de machtsbeluste Snavelbek achtervolgd.
Het eerste deel van de nieuwe reeks Mechanisch Land is een van de leukste strips die dit jaar zijn verschenen. Het scenario van debutant Filou stelt niet zo heel veel voor. Het is eigenlijk een lange achtervolging. Maar de kleurrijke personages, de humor en de prachtige, gedetailleerde tekeningen en warme inkleuring van Andreae zorgen ervoor dat je je nooit verveelt. Andreae is niet de eerste de beste. Hij won in 1995 met het eerste deel van Hartenvreter de prijs voor het beste album in Angoulème. Wie van Het Narrenschip of Blacksad genoten heeft, zal zeker ook Mechanisch Land kunnen smaken.
Het is verheugend om vast te stellen dat Casterman opnieuw een degelijke uitgeverij geworden is. Een paar jaar geleden bracht het niets anders dan rommel op de markt (zoals Mac Namara, Scott Zombi, Het onderzoek van Scapola om maar enkele ondingen te noemen), en dan heb ik het nog niet over de ingekleurde versies van klassiekers (De Chninkel, Bosliefje) waarop niemand zat ze wachten. Terecht zag Casterman Kobe De Koe naar de concurrentie vluchten. Maar sinds vorig jaar is er beterschap. Canardo is terug op kruissnelheid gekomen en Casterman trakteerde ons op het weliswaar serieus tegenvallende Jaguar, het degelijke India Dreams, het verrassend goede Fog en nu dus het prachtige Mechanisch Land. Nu nog Garulfo in het Nederlands uitbrengen, en wij zijn weer de beste maatjes met Casterman.
Geplaatst op 23/12/2004
Citeren
