stripINFO.be Forum - UGC

Op 8 mei 1945 werd in Europa het einde van de Tweede Wereldoorlog aangekondigd. De kampen werden bevrijd, en de Europese bevolking stak zijn afgrijzen niet onder stoelen of banken, eens ze ontdekten wat zich afspeelden in deze kampen. Waarbij niemand, ook maar een juist getal kan kleven, op hoeveel Joden hier voorgoed verdwenen. Hun aantal, wordt ruim gespreid ergens tussen de vijf en zes miljoen ingeschat. Tijd dus voor een eigen staat zou men denken. Inderdaad, goed gedacht, in 1947 namen de Verenigde Naties resolutie 181 aan. Een resolutie, die Palestina verdeelde in twee staten, namelijk een Joodse en een Arabische.

http://i.imgur.com/jq9ugQ1.jpg

In dit afsluitende deel van de trilogie ‘De Joodse brigade’ wordt dit alles mooi uit de doeken gedaan. En laten we eerlijk zijn, meer dan eens hebben we moeten terugbladeren om deze toch wel ingewikkelde materie onder de knie te krijgen. Waarbij we niet mogen vergeten dat de resolutie dan wel goedgekeurd werd op november 1947, maar dat pas op 1 augustus 1948 de Britten Palestina moesten verlaten. In tussentijd vochten zowel de Joodse als de Arabische troepen onderlinge een bloederige strijd uit. Waarbij de Britten meer dan eens een oogje toeknepen bij diverse conflicten, en pas opdaagden als de strijd al een wijl beslist was. De Arabische troepen werden opgeleid door ondergedoken leden van de Waffen-SS, de Joden door voormalige veteranen van de door de Britten ontbonden Joodse Brigade. Te midden van dit oorlogsgeweld, vinden we oude bekende Leslie Toliver terug, die samen met Stuart door de Arabieren uit de lucht geschoten wordt. Na de onfortuinlijke noodlanding worden ze onmiddellijk onder vuur genomen door de vijand. Die niet geïnteresseerd is in ons duo maar in de smokkelvracht die ze vervoeren. Namelijk wapens voor het Joodse leger. Ons tweetal wordt op het nippertje gered door Safaya Mehringer, een vriendin van Leslie, die een aantal soldaten van de Haganah aanvoert. Noodgedwongen moeten ze een deel van de wapens achterlaten willen ze niet in handen van de Arabieren vallen. Waarna Leslie, die Joodse roots heeft, eens hij doorheeft waar de hele geschiedenis om draait,zich aansluit en inzet voor de Joodse zaak.

http://i.imgur.com/ouzAgyO.jpg

Het scenario van Marvano, die eveneens het tekenwerk op zich neemt, voert ons mee naar het prille begin van de staat Israël. Gedeeltelijk gebaseerd op historische correcte gebeurtenissen en aangevuld met een fictief avontuur. Marvano stopt heel wat geschiedkundige weetjes in zijn scenario, maar weet het zo te brengen dat ze perfect inpassen in het avontuur. Hierdoor lijkt het dat het verhaal nooit stopt en onze avonturiers schijnbaar onophoudelijk aan de slag blijven. Marvano weet tevens door de doorlopende aanvallen, de doden, de angst en de haat tussen Joden en Arabieren, een permanente spanningsboog op te bouwen. Op de 48 pagina’s die het album telt gebeurd enorm veel in korte tijd. Het is net alsof alles plaatsvind op hetzelfde moment en op dezelfde plaats. Het verhaal draagt de titel: “Hatikvah’ wat ‘Hoop’ betekent in het Hebreeuws, en wat ook de titel is van het Israëlische volkslied. Marvano haalt een aantal elementen aan de men ook terugvindt in andere strips. Wie interesse heeft in de Israëlische zaak, en aanverwanten, kunnen we eveneens de strip: ‘Israël in 60 dagen’ van Sarah Glidden aanbevelen. Verschenen in 2011 bij uitgeverij ‘Oog & Blik / De Bezige Bij. Marvano sluit dit drieluik af met een open einde. Wie weet wat de toekomst voor ons nog in petto heeft? WG.

http://i.imgur.com/jZhAh0T.jpg

Wie eens een andere klok wil horen kan ook dit onthutsende boek van Joe Sacco ter hand nemen.

Prima recensie weer, Tiger

Inderdaad Joe Sacco, niet te kloppen op stripverslaggeving.

Ik heb hier enorme moeite mee als historicus en kind van kampslachtoffers. In tegenstelling tot wat veel mensen lijken te denken is dit geen weergave van geschiedkundige feiten, zelfs niet een eenzijdige blik vanuit Joodse kant. Marvano zet hier iets neer wat absoluut niet strookt met de werkelijkheid en maakt zich schuldig aan verdraaien van quotes.

Marvano heeft in Grand Prix behoorlijk lopen spelen met de waarheid, waarbij het Duitse GP team wordt neergezet als Nazi-kritische Pietje Bells, waarbij met name Rosemeyer wordt wit gewassen. De echte Rosemeyer was al voordat hij coureur werd toegetreden tot de SS en zeker niet gedwongen. Rosemeyer was zeker geen misdadiger, maar hij was vrijwel zeker wel een vurig Nazi.

Maar dat een scenarist wat speelt met feiten kan ik prima hebben, zeker omdat het een leuk verhaal was.

In de Joodse brigade gaat Marvano verder met allerlei aanpassingen op de feiten en dat is nog wel te doen tot deel 3. Van dit deel moest ik echt heel, heel erg schrikken. Ondanks mijn afkomst is dit soort propaganda heel dramatisch, vooral omdat in twee reviews hier de geschiedkundige weetjes worden geprezen. Dat is echter absoluut niet correct.

Ik zal er kort door heengaan (dit is te verifiëren):

De Joodse overwinning was geen David tegen Goliath sprookje, maar een logisch gevolg van de machtsverhoudingen.

1. Het Joodse leger was absoluut beter bewapend dan de Arabieren. Niet alleen hadden de Joden al jaren wapens gesmokkeld, ze hadden ook eigen productie. De Arabieren hadden behalve het Legioen helemaal niks, immers ze waren Brits/Franse protectoraten en hadden absoluut geen eigen leger (de Britten en de Fransen waren ook niet gek!).
2. Getalsmatig waren de Joden qua bevolking dan wel veel kleiner, er liep al jaren een training en mobilisatie schema waardoor de Joden numeriek absoluut sterker waren.
3. Het overweldigende kaartje waarin Israel door meerdere landen wordt aangevallen is stemmingmakerij. Deze landen bezaten niet alleen vrijwel geen eigen leger, het was Israel die (terecht, het was overleven!) de aanval koos vanuit een strak schema; plan Dalet. Het neemt niets weg van de Joodse prestaties en van de penibele situatie maar zowel qua middelen als qua intiatief geeft dit plaatje een omgekeerd beeld.

De Nakbah (Palestijnse Exodus):

1. In tegenstelling tot wat Marvano stelt was deze gevolg van moedwillige Joodse Militaire acties. Plan Dalet had als doctrine dat Palestijnen"zo nodig" verjaagd mochten worden. Omdat Dalet geen duidelijke richtlijnen gaf en de commandant ter plaatse zelf mocht beslissen was het gevolg dat de Palestijnen en masse werden verdreven.
2. Of deze exodus al dan niet genocide was is tegenwoordig een heet debat in Israel zelf. Sterker nog, doordat het onderdeel was van plan Dalet is er een serieuze discussie of het een vooraf gewenste en geplande uitkomst was. Let op, deze discussie komt niet van Palestijnse kant, maar vanuit Joodse historici (o.a. Morris).

De Britse positie:

1. De Britten waren ANTI-Palestina, Pro-Israel. Het idee dat de britten de forten en wapens aan de arabieren gaven is een mythe die allang al is verworpen.

Lehi en Irgun:

1. Lehi en Irgun en de band met het centrale commando zijn op zijn zachtst gezegd onduidelijk. Lehi is na de oorlog voor 1 jaar verboden, maar daarna kwam er niet alleen een amnestie, er is nu ook een Lehi onderscheidng en Yitzak Shamir, latere president was Lehi voorman.

De quote van Abdul Azzam.

1. De aangehaalde quote zoals aangegeven in dit stripverhaal is ontstellend verbouwd. In het stripverhaal. "Dit wordt een uitroeingsoorlog, een gedenkwaardige slachting"

Dichts bijzijnde zin die uit een interview komt:

"I personally wish that the Jews do not drive us to this war, as this will be a war of extermination and momentous massacre which will be spoken of like the Tartar massacre or the Crusader wars."

Door het afhakken van het eerste stuk wordt de indruk gewekt dat Hazzam zin had om Joden uit te roeien, iets wat de man niet alleen nooit heeft gezegd, hij heeft continue benadrukt dat Joodse rechten moesten worden gewaarborgd. Was Hazzam een geweldige man? Nee, laten we voorop stellen dat hij met liefde Israel had uitgeblazen als een kaars, maar door zo selectief te quoten wordt er iets neergezet met een lading die het nooit heeft gehad.

En tot slot: Het Egyptische leger, gewapend met (beste benadering)T10 Russische tanks (in 1950 in Rusland in productie, nooit geëxporteerd) tegen een stel joden met Jeeps? Kom op zeg.... Egypte was tot 1949 een Brits Protectoraat en de scenarist komt op de proppen met een 1948 door de Russen gesponsorde Tankstrijdmacht? Egypte had in 1956 een aantal T34 en IS3 tanks, maar dat is 8 jaar later.

Kortweg, ik heb een nare smaak van dit verhaal. Dat er vrijheid wordt genomen met details om een leuk verhaal te maken is prima, maar dat we aan de ene kant SS-ers en SA-ers witwassen (Rosemeyer, Huhnlein) en aan de andere kant Arabieren wegzetten als zwaar gewapende monsters is niet goed te praten, zeker niet door zaken als plan Dalet en de Nakbah weg te laten.

Ik ben blij dat Israel het haalde en heb geen enkele illusie over wat er gebeurd zou zijn als de Arabieren hadden gewonnen. Maar dat is geen reden om op een dusdanige schaal de geschiedenis te verdraaien. De waarheid is al indrukwekkend en shockerend genoeg en zeker niet zo zwart-wit.

Dank u voor deze aanvulling. Ik wist hier eigenlijk niks van.

Bedankt voor de uitvoerige uiteenzetting en verduidelijkingen.