Ierland, het jaar 1100. Het regent pijpenstelen wanneer een familie met paard en kar de weg kwijtraakt. En tot overmaat van ramp is het net de eerste nacht van november. Het is de nacht van Samain, waarin volgens de legende de doorgangen tussen de mensenwereld en deze van de goden en toverwezens eventjes opengaan. Luaine, een Iers meisje, leert snel wat het begrip wrong place, wrong time betekent. En ze zal nooit meer vergeten dat legenden geen fantasie zijn. Haar familie wordt aangevallen door de Cluricauns, een bende bloeddorstige monstertjes. Ze doden de vader van Luaine en ontvoeren haar grootvader en moeder. Abacc, de leider van de bende, brengt de grootvader naar Balor, de meester van de chaos en het duister. De overige Cluricans dragen Luaines moeder naar een andere plek met de bedoeling haar later met smaak te verorberen. Luaine zelf wordt gered door de Korrigans, een goedhartig volkje. Met haar nieuwe vrienden zal ze proberen haar moeder en grootvader te bevrijden.
Eerst moet ik een bekentenis doen: de vorige reeks van Civiello, De Kiem van de Waanzin, heb ik nooit gelezen. Maar volgens horen zeggen blinkt Civiello niet echt uit in het schrijven van scenario's. Daarom deed hij voor Korrigans een beroep op Mosdi, bekend van onder meer Xoco (tweede bekentenis: ook deze reeks ken ik niet - het begint een beetje gênant te worden). Nu ben ik niet echt wild van het verhaal van De kinderen van de Nacht. Originaliteit is ver te zoeken en sommige scènes komen nogal lachwekkend over. Clichés troef dus, maar wie maalt er in hemelsnaam om scenario's wanneer Civiello ze in beeld brengt. Ik heb nogal lang over dit album gedaan omdat ik elk plaatje enkele tientallen seconden bewonderde. De sombere, sfeervolle tekeningen zijn soms echte schilderijen. Maar wil Civiello met een echte topreeks uitpakken, dan moet hij dringend op zoek naar een beter scenarist.
Geplaatst op 20/12/2004
Citeren
