Jack Stanton is, sinds hij teruggekomen is van die dramatische expeditie, niet meer dezelfde. Hij ziet de toekomst somber in, rouwt om zijn gestorven vriend en heeft nog weinig aandacht voor zijn vriendin.
Hij heeft belangrijke dingen ontdekt op die expeditie, die onze kijk op de hele geschiedenis zou kunnen veranderen. Dingen die ons angst inboezemen... Wat juist wordt nog niet helemaal duidelijk, maar dat het spannend is is duidelijk!
Xavier Dorison heeft alweer een knap scenario afgeleverd dat wat doet denken aan zijn andere reeks bij Arboris, Heiligdom, omdat ze gelijkaardige onderwerpen lijkt te bespelen. De lezer wordt nog grotendeels in het ongewisse gelaten maar toch wordt hij meegesleurd in een stroom van gebeurtenissen die nogal wat verrassingen herbergen. Zeer geslaagd dus.
De tekeningen zijn van de hand van Mathieu Lauffray, die ook al het eerste deel van De Vloek van Amber tekende. Zijn stijl is nog steeds min of meer dezelfde. Soms doet het wat denken aan het werk van Bajram, soms wat aan dat van Parras maar toch zit er een duidelijke eigen stijl in. Een beetje ruwe tekeningen, dat wel, maar dat past perfect bij het verhaal als je het mij vraagt. Alweer een zeer geslaagde samenwerking dus, die doet hopen op een snelle vertaling van het volgende deel.
Wat op valt is dat de vormgeving van het album veel verzorgder is dan bij de meeste Arboris uitgaven. Waar de achterkaft daar meestal een simpele tekening of motief is, is het hier een geslaagde collage van tekeningen en vormen. Vermoedelijk is deze overgenomen uit de Franse uitgave. Laat ons hopen dat ze dit in de toekomst nog zullen doen, want het ziet er erg netjes uit.
Geplaatst op 13/12/2004
Citeren
