Bordeaux, begin 20ste eeuw. Twee leden van de ondergrondse dievenbende Het Vlindernetwerk, breken in bij baron Guillaume Bernard Van Harcourd. Als echte nachtvlinders halen ze hun neus op voor ordinaire achterdeuren. Neen, inbreken doen ze via het dak. En omdat de villa van de baron nogal riant en vooral hoog is, moeten Eustache, een romanticus die een patent heeft op het stopwoord maverdave, en Vlieg, een dwerg, echte acrobatentoeren uithalen. Hun ontgoocheling is dan ook groot wanneer ze in de brandkast enkel een filmrol en een notitieboekje vinden. Maar thuis aangekomen blijkt de buit toch nog waardevol te zijn. Op de filmrol staat een snuff movie, een seksfilm waarin het hoogtepunt niet de kleine, maar de echte dood is. Volgens het notitieboekje zijn vele notabelen van de stad verlekkerd op de films van de baron. Eustache en Vlieg krijgen het idee om de baron te chanteren.
Eerste verrassing: Corbeyran is erin geslaagd om een scenario te schrijven waarin geen vampiers voorkomen. En stilaan moeten we hem gaan beschouwen als een vaste waarde (als hij dit al niet is). Corbeyran trakteert ons op een boeiend verhaal vol met spanning, achtervolgingen, geweld, seks en romantiek. Al wordt hij in Het Vlindernetwerk wat overvleugeld door tekenaar Cécil (meteen de tweede verrassing). Het decor dat hij ontwierp is adembenemend. Het verhaal speelt zich af in het Bordeaux van het begin van de twintigste eeuw, maar de stad heeft er in werkelijkheid nooit zo uitgezien. Cécil creëerde zijn eigen Bordeaux. Als fan van Horta zette hij overal art nouveau-gebouwen neer. En hoe! De verfijnde tekenstijl komt nog beter tot zijn recht door de sfeervolle inkleuring. Alleen jammer dat sommige plaatjes wat klein zijn. Zulk een origineel, gewaagd en schitterend in beeld gebracht album vind je niet elke week in de stripwinkel. Of om met een zeer flauwe woordspeling te eindigen: je mot Nachtvlinders in huis halen.
Geplaatst op 12/12/2004
Citeren
